می‌گویند، آدمیزاد فرزند عادت است. اما چه خوب است که به چیزهای خوب عادت کنیم. من دوست ندارم به ندیدن آنهایی که دلخوشی روزهای رفته و روزهای نیامده‌ام هستند عادت کنم.
ما! نباید عادت کنیم که بهار بدون سمنو و هفت سین، عید دیدنی و عمو نوروز چیزی کم نداشته باشد.
مثلا همین لندن، پر از مغازه‌های ایرانی است. می‌توانی چلو کباب آخر سال را بخوری و ماهی قرمز در تنگ بلور پیدا کنی اما بوی ایران را کم می‌آوری و دلت برای خانه تکانی‌های خانمان برانداز تنگ می‌شود.
همه اینها را می‌گویم که این روزهای مانده به آخر سال، یادتان نرود که دلخوشی‌هایتان کم نیست. یادتان باشد که وقتی کنار سفره هفت سین نشسته‌اید و همگی سالمید، غصه مبل‌های کهنه پذیرایی را نخورید.
مهم نیست که همسایه بالایی فرش‌های نو خریده، مهم این است که همدیگر را دارید. گونه‌هایی برای بوسیدن و اسکناس‌های نویی لای قرآن.
هیچ وقت نمی‌توانید فکرش را هم بکنید که همین 500 تومانی‌های تا نخورده، چقدر دلخوشی بزرگی است.
دست فروش‌های میدان تجریش، شلوغی‌های هفت حوض! چه کسی فکرش را می‌کند، بدو بدوهای نزدیک سال نو حتی توی ترافیک و بی‌برقی هم آرزو شود برای کسانی که از دلخوشی‌هایشان دور هستند.
لبخند بزنید. همین حالا! رها کنید، دو دو تا چهار تای مسخره‌ای که این سال‌ها به جان همه ما افتاده را رها کنید. به خدا هیچ جای دنیا خبری نیست. همه خبرها زیر همان سقفی است که خانه نام دارد و هیچ جا خانه نمی‌شود مگر به دلخوشی.
اگر از سال پیش برادرها و خواهر هایتان را ندیده‌اید، اگر مادر همیشه چشم به راه آمدتان است، بجنبید. شاید سال بعد، حتی اگر بخواهید هم آنقدر دور باشید که نتوانید. امروز، دوباره تکرار نمی‌شود.
عید سال بعد، خدا کند که همه باشند اما اگر نبودند چه؟ به خودتان بدهکار نمانید.
هیچ چیزی بدتر از این نیست که بدوی، بدوی و حتی وقت نکنی چای تازه دم و نبات را مزه مزه کنی. بدوی و بدوی در این لحظه‌هایی که دست به دست هم داده‌اند تا مارا به هر شکلی شده پایان قصه‌ای بگذارند. قصه‌ای که قهرمانش چراغ خانه را از ترس روشن گذاشته، نه از انتظار!
کاش یادتان بماند، لحظه سال تحویل، همدیگر را در آغوش بکشید. خدا کند یادتان نرود، نوروز را روزی نوقرار دهید برای هر آنچه دلخوری نام گرفته.
البته که سال نو می‌شود، حتی اگر ما سین‌های هفت سین‌مان کافی نباشد. سال نو می‌شود حتی اگر دور از خانه باشیم. اما سال نو نخواهد شد اگر کسی که پارسال با ما کنار سفره نشست، امسال نباشد. پس دور بریزیم هر آنچه دورمان می‌کند از هم و فقط از خدا برای آنهایی که دوستشان داریم سلامتی طلب کنیم
